قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری

بخش اول – بیمه مرکزی ایران

قسمت اول – تشکیل و موضوع :
ماده ۱ – به منظور تنظیم و تعمیم و هدایت و امر بیمه در ایران و حمایت
بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها همچنین به منظور اعمال نظارت
دولت بر این فعالیت موسسه ای به نام بیمه مرکزی ایران طبق مقررات این
قانون به صورت شرکت سهامی تاسیس می گردد.
ماده ۲ – سرمایه بیمه مرکزی ایران پانصد میلیون ریال است که به پنجاه
سهم ده میلیون ریالی بانام تقسیم می شود و تمامی آن متعلق به دولت و غیر
قابل انتقال است و افزایش آن با تصویب مجمع عمومی امکان پذیر است . مبلغ
مزبور از محل اندوخته های شرکت سهامی بیمه ایران تامین خواهد شد.
ماده ۳ – مرکز اصلی بیمه مرکزی ایران تهران است و بیمه مرکزی ایران
می تواند در هر جا که لازم بداند به شرکت سهامی بیمه ایران نمایندگی بدهد.
ماده ۴ – بیمه مرکزی ایران تابع قوانین و مقررات عمومی مربوط به دولت
و دستگاههایی که با سرمایه دولت تشکیل شده اند نمی باشد مگر آن که در قانون
مربوط صراحتا از بیمه مرکزی ایران نام برده شده باشد ولی نسبت به مواردی
که در این قانون پیش بینی نشده باشد بیمه مرکزی ایران تابع قانون تجارت
است .
قسمت دوم – وظایف و اختیارات :
ماده ۵ – بیمه مرکزی ایران دارای وظایف و اختیارات زیر است :
۱ – تهیه آیین نامه ها و مقرراتی که برای حسن اجرای امر بیمه در ایران
لازم باشد با توجه به مفاد این قانون .
۲ – تهیه اطلاعات لازم از فعالیتهای کلیه موسسات بیمه که در ایران کار
می کنند.
۳ – انجام بیمه های اتکایی اجباری .
۴ – قبول بیمه های اتکایی اختیاری از موسسات داخلی یا خارجی .
۵ – واگذاری بیمه های اتکایی به موسسات داخلی یا خارجی در هر مورد که
مقتضی باشد.
۶ – اداره صندوق تامین خسارتهای بدنی و تنظیم آیین نامه آن ، موضوع
ماده ۱۰ قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری
زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب دی ماه ۱۳۴۷.
۷ – ارشاد و هدایت و نظارت بر موسسات بیمه و حمایت از آنها در جهت
حفظ سلامت بازار بیمه و تنظیم امور نمایندگی و دلالی و بیمه و نظارت بر
امور بیمه اتکایی و جلوگیری از رقابتهای مکارانه و ناسالم .
تبصره – بیمه مرکزی ایران ملزم به حفظ اسرار موسساتی است که به موجب
این قانون حق نظارت بر آنها را دارا می باشد و به هیچ وجه نباید از
اطلاعاتی که در جهت اجرای این قانون به دست می آورد جز در مواردی که قانون
معین می نماید استفاده کند.
قسمت سوم – ارکان بیمه مرکزی ایران :
ماده ۶ – بیمه مرکزی ایران دارای ارکان زیر است :
۱ – مجمع عمومی
۲ – شورای عالی بیمه .
۳ – هیات عامل .
۴ – بازرسان .
فصل اول – مجمع عمومی
ماده ۷ – مجمع عمومی بیمه مرکزی ایران مرکب است از وزیر دارایی ، وزیر
اقتصاد، وزیر کار و امور اجتماعی ، هیات عامل و بازرسان بدون داشتن حق رای
در جلسه شرکت خواهند کرد.
ماده ۸ – مجمع عمومی عادی به دعوت رییس کل بیمه مرکزی ایران سالی یک
مرتبه حداکثر تا پایان شهریور ماه تشکیل می شود.
مجمع عمومی فوق العاده به دعوت رییس کل بیمه مرکزی ایران و یا به پیشنهاد
هر یک از اعضا مجمع عمومی تشکیل خواهد شد.
رییس کل بیمه مرکزی ایران موظف است ظرف ده روز پس از دریافت پیشنهاد
تشکیل جلسه مجمع عمومی را کتبا دعوت کند. در دعوتنامه دستور جلسه و ساعت
و محل انعقاد جلسه ذکر خواهد شد.
هیچ موضوعی را نمی توان در مجمع عمومی عادی یا فوق العاده مطرح کرد مگر آن
که قبلا جزو دستور قرار داده شده باشد.
ماده ۹ – وظایف مجمع عمومی به شرح زیر است :
الف – تعیین خط مشی کلی .
ب – رسیدگی و اظهار نظر نسبت به گزارش سالانه رییس کل بیمه مرکزی
ایران .
ج – رسیدگی و تصویب بودجه و تصویب ترازنامه و حساب سود و زیان و
ترتیب تقسیم سود.
د – تصویب سازمان و آیین نامه های مالی و اداری بیمه مرکزی ایران .
ه – تصویب مقررات استخدامی با رعایت بند پ ماده ۲ قانون استخدام
کشوری .
و – انتخاب بازرسان .
ز – تعیین حقوق رییس کل و اعضای هیات عامل و حق الزحمه بازرسان .
ح – تصمیم نسبت به هر یک موضوعی که از طرف رییس کل بیمه مرکزی ایران
جزو دستور قرار داده شده باشد.
فصل دوم – شورای عالی بیمه
ماده ۱۰ – شورای عالی بیمه از اشخاص زیر تشکیل می شود:
۱ – رییس کل بیمه مرکزی ایران
۲ – معاون وزارت دارایی .
۳ – معاون وزارت اقتصاد.
۴ – معاون وزارت کار و امور اجتماعی .
۵ – معاون وزارت تعاون و امور روستاها.
۶ – رییس شرکت سهامی بیمه ایران .
۷ – مدیر عامل یکی از موسسات بیمه به انتخاب سندیکای بیمه گری ایران .
۸ – یک نفر کارشناس امور حقوقی به انتخاب مجمع عمومی
۹ – یک نفر کارشناس در امور بیمه به انتخاب مجمع عمومی .
۱۰ – یک نفر مطلع در امور بیمه به انتخاب رییس اطاق بازرگانی و صنایع
و معادن ایران .
تبصره – اعضای شورای عالی بیمه موضوع بندهای ۷ و ۸ و ۹ و ۱۰ برای مدت
سه سال انتخاب می شوند و انتخاب مجدد آنان بلامانع است .
ماده ۱۱ – ریاست شورای عالی بیمه بدون شرکت در اخذ رای با رییس کل
بیمه مرکزی ایران و در غیاب او با قائم مقام او خواهد بود.
ماده ۱۲ – اعضای شورای عالی بیمه قبل از شروع به کار باید در مجمع
عمومی سوگند یاد کنند که در انجام وظایف شورای عالی بیمه نهایت دقت و
مراقبت را مبذول دارند و کلیه تصمیمات خود را به صلاح کشور اتخاذ نمایند و
اسرار شورای عالی بیمه را حفظ کنند.
ماده ۱۳ – جلسات شورای عالی بیمه حداقل ماهی یک بار به دعوت رییس
شورای عالی بیمه تشکیل خواهد شد و در صورتی که حداقل چهار نفر از اعضای
شورای عالی بیمه کتبا تقاضای تشکیل جلسه را بنمایند رییس شورای عالی بیمه
موظف است ظرف یک هفته اعضای شورای عالی را برای تشکیل جلسه دعوت کند.
ماده ۱۴ – جلسه شورای عالی بیمه با حضور حداقل شش نفر از اعضا رسمیت
می یابد و تصمیمات با اکثریت پنج رای حاضر در جلسه رسمی معتبر و قابل اجرا
است . هنگام رسیدگی و اخذ رای نسبت به موسسه بیمه ای که یکی از اعضای شورای
عالی به نحوی در آن سهیم است آن عضو در رای شرکت نخواهد کرد.
ماده ۱۵ – صورتجلسات مذاکرات شورای عالی بیمه در دفتری ثبت و به امضای
رییس شورای عالی بیمه رسیده و در بیمه مرکزی ایران نگاهداری می شود.
ماده ۱۶ – شورای عالی بیمه دارای دبیرخانه ای خواهد بود که سازمان آن
را شورای عالی بیمه تصویب خواهد کرد، رییس و کارکنان دبیرخانه از بین
کارکنان بیمه مرکزی ایران انتخاب می شوند.
ماده ۱۷ – وظایف شورای عالی بیمه به شرح زیر است :
۱ – رسیدگی و اظهار نظر نسبت به صدور پروانه تاسیس یا لغو پروانه
موسسات بیمه طبق مقررات این قانون و پیشنهاد آن به مجمع عمومی .
۲ – تصویب نمونه ترازنامه که باید مورد استفاده موسسات بیمه قرار
گیرد.
۳ – تعیین انواع معاملات بیمه و شرایط عمومی بیمه نامه ها و نظارت بر
امور بیمه های اتکائی .
۴ – تعیین میزان کارمزد و حق بیمه مربوط به رشته های مختلف بیمه
مستقیم .
۵ – تصویب آیین نامه های لازم برای هدایت امر بیمه و فعالیت موسسات
بیمه .
۶ – رسیدگی و اظهار نظر نسبت به گزارش بیمه مرکزی ایران درباره
عملیات و فعالیتهای موسسات بیمه در ایران که حداقل هر شش ماه یک بار باید
تسلیم شود.
۷ – اظهار نظر درباره هر گونه پیشنهاد که از طرف رییس شورای عالی
بیمه به آن ارجاع می شود.
۸ – انجام سایر وظایفی که این قانون برای آن تعیین نموده است .
فصل سوم – هیات عامل
ماده ۱۸ – هیات عامل بیمه مرکزی ایران مرکب از رییس کل و قائم مقام و
رییس کل و معاونان بیمه مرکزی ایران خواهد بود.
ماده ۱۹ – رییس کل بیمه مرکزی ایران و قائم مقام او به پیشنهاد وزیر
دارایی و تصویب هیات وزیران با فرمان ملوکانه و معاونان بیمه مرکزی ایران
به پیشنهاد رییس کل بیمه مرکزی ایران و موافقت وزیر دارایی به موجب
تصویبنامه هیات وزیران منصوب می شوند.
ماده ۲۰ – رییس کل و قائم مقام رییس کل بیمه مرکزی ایران برای مدت چهار
سال منصوب می شوند و انتصاب مجدد آنان بلامانع است .
ماده ۲۱ – رییس کل بیمه مرکزی ایران بالاترین مقام اجرایی و اداری بیمه
مرکزی ایران می باشد.
ماده ۲۲ – وظایف و اختیارات رییس کل بیمه مرکزی ایران به شرح زیر است :
الف – نظارت در اجرای این قانون و آیین نامه های مربوط به آن .
ب – نمایندگی بیمه مرکزی ایران در مقابل اشخاص و موسسات دولتی و یا
خصوصی و دادگاهها و سایر مراجع قضایی و غیر قضایی با حق توکیل و سازش
اختیارات مندرج در ماده ۶۲ قانون آیین دادرسی مدنی .
ج – تفویض قسمتی از اختیارات خود و حق امضا به قائم مقام و یا روسا
یا کارمندان و تعیین وظایف آن .
د – تقدیم گزارش وضع حسابها و امور بیمه مرکزی ایران به مجمع عمومی
ه – تقدیم گزارش عملیات و فعالیتهای موسسات بیمه در ایران به شورای
عالی بیمه .
ماده ۲۳ – در غیاب رییس کل بیمه مرکزی ایران قائم مقام رییس کل دارای
کلیه اختیارات و وظایف قانونی او خواهد بود.
فصل چهارم – بازرسان
ماده ۲۴ – بیمه مرکزی ایران دارای دو نفر بازرس که اطلاعات و تجارب
کافی در امور بیمه و حسابداری داشته باشند خواهد بود که یک نفر از آنان
از طرف وزیر دارایی و دیگری از طرف وزیر اقتصاد پیشنهاد و با تصویب مجمع
عمومی برای یک سال تعیین خواهند شد انتخاب مجدد بازرسان بلامانع است .
ماده ۲۵ – بازرسان حق دارند هر گونه اطلاعی را از بیمه مرکزی ایران
بخواهند ولی حق دخالت مستقیم در امور بیمه مرکزی ایران را ندارند.
رسیدگی به ترازنامه سالانه وظیفه اصلی بازرسان می باشد ترازنامه بیمه مرکزی
ایران یک ماه قبل از تشکیل مجمع عمومی تسلیم بازرسان خواهد شد تا گزارش
درباره آن تهیه و ضمن اظهار نظر به مجمع عمومی تسلیم کنند.
قسمت چهارم – مقررات مختلف
ماده ۲۶ – رییس کل و سایر اعضا هیات عامل در مدت تصدی خود نمی توانند
عضویت شرکتها و موسسات بازرگانی را قبول نمایند و یا در سایر دستگاههای
دولتی یا ملی سمتی داشته باشند.
تبصره – تدریس در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و قبول سمتهای غیر
موظف در موسسات خیریه و اجتماعی و آموزشی بلامانع است .
ماده ۲۷ – اسناد مالی و اوراق بهادار و چکهای بیمه مرکزی ایران با دو
امضا معتبر خواهد بود.
ماده ۲۸ – بیمه مرکزی ایران مجاز خواهد بود که موجودیهای نقدی خود را
به صورت حساب جاری و یا سپرده نزد بانک بیمه ایران نگاهداری نماید.
ماده ۲۹ – اعضا شورای عالی بیمه و مشاورین و اعضا اداری شورای عالی
بیمه و افرادی که شورای عالی بیمه در اجرای وظایف خود به آنها مراجعه
می کند و رییس کل و سایر اعضا هیات عامل و بازرسان و کلیه کارکنان بیمه
مرکزی ایران باید از افشای اطلاعات محرمانه ای که در اجرای وظایف محوله به
دست می آورند خودداری نمایند و الا مشمول مقررات ماده ۱۳۸ قانون مجازات
عمومی خواهند بود.
ماده ۳۰ – شرکت سهامی بیمه ایران عملیات خود را جز آن چه به موجب بندهای ۱ و ۲ و ۳ و ۴ و ۶ و ۷ ماده ۵ این قانون جز وظایف و اختیارات بیمه مرکزی ایران قرار داده شده است بر طبق اساسنامه خود ادامه خواهند داد.
وزارتخانه ها و موسسات و شرکتهای دولتی و شهرداریها و هر موسسه دیگری که اکثریت سرمایه آن متعلق به دولت یا سازمانهای مزبور می باشد و یا تحت نظر دولت و یا سازمانهای مزبور اداره می شود موظفند بیمه ای خود را منحصرا در شرکت سهامی بیمه ایران انجام دهند.
این حکم شامل شرکت ملی نفت ایران – شرکت ملی ذوب آهن ایران – شرکت هواپیمایی ملی ایران – بانک مرکزی ایران – بانک ملی ایران – سازمان مرکزی گسترش و نوسازی صنایع ایران و صندوق توسعه کشاورزی خواهد بود مگر آن که مجمع عمومی هر یک از این موسسات نسبت به بیمه آنها تصمیم دیگری اتخاذ نماید.
تبصره – دولت مکلف است ظرف چهار ماه از تاریخ تصویب این قانون اساسنامه جدید شرکت مزبور را برای تصویب کمیسیونهای دارایی و استخدام مجلسین تقدیم کند.
بخش دوم
بیمه گری
قسمت اول – موسسات بیمه
فصل اول – کلیاتاده ۳۱ – عملیات بیمه در ایران به وسیله شرکتهای سهامی عام ایرانی که
کلیه سهام آنها با نام بوده و با رعایت این قانون و طبق قانون تجارت به
ثبت رسیده باشند انجام خواهد گرفت .
تبصره ۱ – فعالیت موسسات بیمه خارجی مشمول مقررات فصل چهارم این
قانون خواهد بود.
تبصره ۲ – تشخیص فعالیتهایی که به آن عملیات بیمه اطلاق می شود با
شورای عالی بیمه خواهد بود.
ماده ۳۲ – تعداد سهامداران یک موسسه بیمه ایران نباید کمتر از ده شخص
حقیقی یا حقوقی باشد.
ماده ۳۳ – هر شخص حقیقی یا حقوقی نمی تواند بیش از ۲۰ درصد سهام یک
موسسه بیمه ایران را دارا باشد. نصاب ۲۰ درصد شامل اقارب نسبی و سببی
درجه یک از طبقه اول صاحب سهم نیز خواهد بود.
ماده ۳۴ – احکام مواد ۳۱ و ۳۲ و ۳۳ شامل موسسات بیمه ای که صاحب سهم آن
دولت یا بنیاد پهلوی است نمی شود.
ماده ۳۵ – بیش از ۲۰ درصد سهام موسسات بیمه ایرانی را نمی توان به
اشخاص حقیقی یا حقوقی تبعه خارج واگذار کرد و واگذاری سهام آنان باید با
موافقت قبلی بیمه مرکزی ایران باشد.
ماده ۳۶ – موسسات بیمه ایرانی با سرمایه حداقل یکصد میلیون ریال تشکیل
می شود که باید ۵۰ درصد آن نقدا پرداخت شده باشد میزان ودیعه ای که
عندالاقتضا برای هر یک از رشته های بیمه در نظر گرفته خواهد شد در
آیین نامه ای که از طرف بیمه مرکزی ایران تهیه و به تصویب شورای عالی بیمه
می رسد تعیین خواهد شد.
ماده ۳۷ – ثبت هر موسسه بیمه در ایران موکول به ارائه پروانه تاسیس که
از طرف بیمه مرکزی ایران صادر می شود خواهد بود و همچنین ثبت هر گونه
تغییرات بعدی در اساسنامه و میزان سرمایه و سهام موسسات بیمه ای که به ثبت
رسیده باشند موکول به ارائه موافقت بیمه مرکزی ایران می باشد.
فصل دوم – صدور پروانه
ماده ۳۸ – برای انجام عملیات بیمه در تمام رشته ها یا رشته ای معین باید
قبلا طبق مقررات این فصل از بیمه مرکزی ایران پروانه تحصیل گردد برای
تحصیل پروانه مذکور متقاضی باید مدارک و اطلاعات زیر را به بیمه مرکزی
ایران تسلیم کند:
۱ – اساسنامه موسسه .
۲ – میزان سرمایه موسسه .
۳ – صورت کامل اسامی شرکا و مدیران و تابعیت و تعداد سهام هر یک از
آنها.
۴ – میزان سهام نقدی و غیر نقدی و نحوه پرداخت آنها.
۵ – اسناد و مدارک و اطلاعات دیگری که بیمه مرکزی ایران برای احراز
صلاحیت مالی و فنی موسسه و حسن شهرت مدیران لازم بداند.
ماده ۳۹ – تقاضای صدور پروانه بیمه مرکزی ایران تسلیم می شود بیمه
مرکزی ایران مکلف است حداکثر ظرف مدت شصت روز از تاریخ تسلیم آخرین مدارک
و اطلاعات خواسته شده با رعایت مفاد بند یک ماده ۱۷ نظر مجمع عمومی را اعم
از قبول یا رد تقاضا کتبا به متقاضی اعلام نماید.
هر گاه متقاضی نسبت به نظر اعلام شده اعتراض داشته باشد می تواند ظرف سی
روز اعتراض خود را به هیات وزیران تسلیم نماید. نظری که هیات وزیران
اتخاذ نماید قطعی خواهد بود.
فصل سوم – ابطال پروانه
ماده ۴۰ – پروانه بیمه برای تمام رشته ها و یا رشته های معینی در موارد
زیر پس از موافقت شورای عالی بیمه با تصویب مجمع عمومی بیمه مرکزی ایران
ابطال خواهد شد:
۱ – در صورت تقاضای دارنده پروانه .
۲ – در صورتی که موسسه بیمه تا یک سال پس از صدور پروانه عملیات خود
را شروع نکرده باشد.
۳ – در مواردی که به تشخیص بیمه مرکزی ایران وضع مالی موسسه بیمه
طوری باشد که نتواند به تعهدات خود عمل نماید یا بر بیمه مرکزی ایران
ثابت گردد که ادامه فعالیت موسسه به زیان بیمه شدگان و بیمه گذاران و یا
صاحبان حقوق آنها است .
ماده ۴۱ – در مواردی که موسسه بر خلاف اساسنامه خود یا قوانین و مقررات
بیمه رفتار کند به پیشنهاد بیمه مرکزی ایران و تصویب شورای عالی بیمه به
طور موقت از قبول بیمه در رشته های معین ممنوع خواهد شد.
ماده ۴۲ – در صورتی که پروانه موسسه بیمه ای طبق ماده ۴۰ باطل گردد
موسسه مزبور می تواند ظرف سی روز به هیات وزیران مراجعه و لغو تصمیم متخذه
را درخواست کند.
نظر هیات وزیران قطعی است .
ماده ۴۳ – صدور یا لغو پروانه موسسه بیمه و اطلاعاتی که از لحاظ حفظ
منافع بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها لازم باشد به هزینه خود
موسسه بیمه توسط بیمه مرکزی ایران در روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی و یکی
از روزنامه های کثیرالانتشار تهران و در صورتی که موسسه بیمه در شهر یا
شهرهای دیگر شعبه یا نمایندگی داشته باشد در یکی از روزنامه های آن شهرها
نیز در دو نوبت به فاصله یک ماه آگهی خواهد شد.
ماده ۴۴ – در صورتی که پروانه موسسه بیمه ای برای یک یا چند رشته به
طور دائم لغو شود بیمه مرکزی ایران با تصویب شورای عالی بیمه کلیه سوابق
و اسناد مربوط به حقوق و تعهدات (پرتفوی elliuefetroP) موسسه مزبور را به
شرکت سهامی بیمه ایران انتقال خواهد داد و یا ترتیب خاص دیگری را که
متضمن منافع بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها باشد خواهد داد.
فصل چهارم – مقررات مربوط به موسسات بیمه خارجی
ماده ۴۵ – از تاریخ تصویب این قانون شروع فعالیت موسسات بیمه خارجی در
ایران موکول به پیشنهاد بیمه مرکزی ایران و تایید شورای عالی بیمه تصویب
هیات وزیران خواهد بود.
ماده ۴۶ – موسسات بیمه خارجی باید طبق آیین نامه ای که به پیشنهاد بیمه
مرکزی ایران به تصویب شورای عالی بیمه می رسد مبلغی برای هر یک از دو رشته
بیمه های زندگی و سایر انواع بیمه نزد بیمه مرکزی ایران تودیع نمایند.
مبلغ این ودیعه در هر یک از دو مورد مذکور از پانصد هزار دلار یا معادل آن
از ارزهای مورد قبول بانک مرکزی ایران کمتر نخواهد بود.
هر یک از موسسات بیمه خارجی باید درآمدهای خود را سال به سال به ودیعه
مزبور اضافه کند تا در هر مورد مبلغ ودیعه حداقل به دو برابر مبلغ مصوب
شورای عالی بیمه برسد.
افزایش ودیعه مازاد بر مبالغ فوق اختیاری است .
ماده ۴۷ – انتقال درآمد موسسات بیمه خارجی پس از تکمیل ودیعه مذکور در
ماده ۴۶ به خارج بلامانع خواهد بود مشروط بر این که رقم انتقالی در هر سال
از ۱۰ درصد مبلغی که به عنوان ودیعه در نزد بیمه مرکزی ایران است تجاوز
ننماید.
تبصره – ترتیب انتقال درآمد مازاد بر ودیعه به ماخذ ده درصد در سال
مذکور در این ماده موکول به پیشنهاد بیمه مرکزی ایران و تایید شورای عالی
بیمه و تصویب هیات وزیران خواهد بود.
ماده ۴۸ – موسسات بیمه خارجی که در ایران کار می کنند باید نماینده ای
که در ایران مقیم و دارای اختیارات لازم برای اداره کردن تمام کارهای
موسسه در ایران و انجام تعهدات از طرف موسسه بیمه اصلی باشد معرفی
نمایند. نماینده مذکور مسئول کلیه عملیات موسسه بیمه اصلی در ایران خواهد
بود و باید دارای اختیارنامه ای باشد که ضمن آن حدود اختیارات او مشخص
گردیده و حق انتخاب نمایند مجاز یا قائم مقام به جای خود به او داده شده
باشد.
نماینده مزبور موظف است کلیه بیمه های منعقد شده در ایران را شخصا یا به
وسیله قائم مقام یا نماینده مجاز خود بدون این که تصویب موسسه بیمه اصلی
لازم باشد امضا نماید و بتواند در دعاوی خوانده یا خواهان قرار گیرد و حق
توکیل و سازش داشته باشد.
ماده ۴۹ – نماینده موسسات بیمه خارجی فقط تا حدودی که از موسسه بیمه
اصلی اختیار دارد اقدام به بیمه در ایران خواهد نمود و در صورتی که در هر
یک از رشته های بیمه از موسسه بیمه اصلی سلب اجازه بیمه کردن به طور موقت
یا دائم بشود و یا موسسه بیمه اصلی از نماینده خود جزئا یا کلا سلب اختیار
کند باید مراتب را کتبا به بیمه مرکزی ایران اطلاع دهد.
ماده ۵۰ – موسسات بیمه خارجی علاوه بر مقررات این قانون و آیین نامه های
اجرایی مربوط مشمول مقررات عمومی مربوط به شرکتها و موسسات خارجی نیز
خواهند بود.
قسمت دوم – انحلال و ورشکستگی
ماده ۵۱ – در صورتی که ورشکستگی یک موسسه بیمه اعلام بشود دادگاه مکلف
است قبل از اتخاذ هر گونه تصمیم نظر بیمه مرکزی ایران را جلب نماید. بیمه
مرکزی ایران از تاریخ وصول استعلام دادگاه باید ظرف ۱۵ روز نظریه خود را
کتبا به دادگاه اعلام دارد. دادگاه با توجه به نظریه بیمه مرکزی ایران
تصمیم مقتضی اتخاذ خواهد کرد.
ماده ۵۲ – ابطال پروانه یک موسسه بیمه برای کلیه عملیات بیمه ای از
موارد انحلال موسسه است و در این صورت مفاد ماده ۴۴ این قانون اجرا خواهد
شد.
ماده ۵۳ – تصفیه موسسه بیمه ورشکسته طبق قانون تجارت به عمل می آید. در
نقاطی که اداره تصفیه امور ورشکستگی وجود ندارد دادگاه بیمه مرکزی ایران
را به عنوان قائم مقام اداره تصفیه تعیین می نماید و در حوزه دادگاههای
شهرستانی که اداره تصفیه در آن جا تاسیس گردیده است اداره تصفیه با
معاونت بیمه مرکزی ایران امر تصفیه را انجام خواهد داد.
قسمت سوم – انتقال عملیات و ادغام
ماده ۵۴ – موسسات بیمه می توانند با موافقت بیمه مرکزی ایران و تصویب
شورای عالی بیمه تمام یا قسمتی از پرتفوی (elliuefetroP) خود را با کلیه
حقوق و تعهدات ناشی از آن به یک یا چند موسسه بیمه مجاز دیگر واگذار
کنند.
ماده ۵۵ – تقاضای انتقال پرتفوی (elliuefetroP) یک موسسه بیمه به
موسسات دیگر بیمه دو بار به فاصله ده روز در روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی
و در یکی از روزنامه های کثیرالانتشار تهران و عنداللزوم در یکی از
روزنامه های محلی به هزینه متقاضی از طرف بیمه مرکزی ایران آگهی خواهد شد.
ماده ۵۶ – پس از انقضای سه ماه از تاریخ آخرین آگهی بیمه مرکزی ایران
در صورت حصول اطمینان از این که در این انتقال هیچ یک از حقوق بیمه شدگان
و بیمه گذاران و صاحبان حقوق آنها تضییع نخواهد شد موافقت خود را با
انتقال پرتفوی کتبا به موسسه بیمه متقاضی اعلام خواهد داشت .
ماده ۵۷ – در صورت موافقت بیمه مرکزی ایران با انتقال پرتفوی این
انتقال برای کلیه بیمه شدگان و بیمه گذاران و صاحبان حقوق آنها از تاریخ
انتقال معتبر خواهد بود.
ماده ۵۸ – یک یا چند موسسه بیمه می توانند با رعایت مواد ۵۵ – ۵۶ – ۵۷
با موافقت بیمه مرکزی ایران و تصویب شورای عالی بیمه در یک موسسه بیمه
دیگر ادغام شوند.
ماده ۵۹ – بیمه مرکزی ایران به منظور حفظ حقوق بیمه گذاران و بیمه شدگان
و صاحبان حقوق آنها یا به ملاحظات اقتصادی و حمایت امر بیمه می توانند با
تایید شورای عالی بیمه و تصویب مجمع عمومی بیمه مرکزی ایران موسسات
بیمه ای را که وضع مالی یا اداری آنها رضایت بخش نیست مکلف نماید که در یکی
از موسسات بیمه دیگری که موافق باشند ادغام شوند و در صورتی که ادغام
صورت نگیرد پروانه موسسه ای که وضع مالی یا اداری آن رضایت بخش نیست طبق
مقررات این قانون لغو خواهد شد. تصمیم بیمه مرکزی ایران علاوه بر ابلاغ
کتبی به موسسات مورد نظر در روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی و در یکی از
روزنامه های کثیرالانتشار تهران و عنداللزوم در یکی از روزنامه های محلی به
اطلاع عموم خواهد رسید.
قسمت چهارم – مقررات مختلف
ماده ۶۰ – اموال موسسات بیمه همچنین ودایع مذکور در مواد ۳۶ و ۴۶
تضمین حقوق و مطالبات بیمه گذاران ، بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنان است و در
صورت انحلال و یا ورشکستگی موسسه بیمه بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان
حقوق آنان نسبت به سایر بستانکاران حق تقدم دارند. در میان رشته های مختلف
بیمه حق تقدم با بیمه عمر است .
موسسات بیمه نمی توانند بدون موافقت قبلی بیمه مرکزی ایران اموال خود را
صلح حقوق نمایند و یا به رهن واگذار کنند و یا موضوع هر نوع معامله با حق
استرداد قرار دهند.
دفاتر اسناد رسمی موظفند هنگام انجام این قبیل معاملات موافقتنامه بیمه
مرکزی ایران را مطالبه و مفاد آن را در سند منعکس کنند.
ماده ۶۱ – موسسات بیمه موظفند اندوخته های فنی و قانونی نگهدارند و در
حسابهای خود نحوه به کار افتادن آنها را به طور مشخص منعکس نمایند. انواع
اندوخته های فنی و قانونی برای هر یک از رشته ای بیمه و میزان و طرز محاسبه
و همچنین ترتیب به کار انداختن این اندوخته ها و نحوه ارزیابی اموال منقول
و غیر منقولی که نماینده اندوخته های موسسات بیمه است از طرف شورای عالی
بیمه تعیین خواهد شد.
ماده ۶۲ – کلیه موسسات بیمه موظفند ترازنامه و حسابهای سود و زیان خود
را طبق نمونه ای که از طرف بیمه مرکزی ایران تهیه و به تصویب شورای عالی
بیمه می رسد تنظیم نمایند و پس از تصویب نسخه ای از آن را برای بیمه مرکزی
ایران ارسال دارند.
ماده ۶۳ – موسسات بیمه موظفند ترازنامه خود را در روزنامه رسمی کشور و
یکی از روزنامه های کثیرالانتشار تهران درج نمایند.
ماده ۶۴ – اشخاصی که در ایران یا در خارجه به علت ارتکاب جنایت یا
دزدی یا خیانت در امانت یا کلاهبرداری یا صدور چک بی محل یا اختلاس یا
معاونت در یکی از جرائم فوق محکوم شده باشند ورشکستگان به تقصیر
نمی توانند جزو موسسین یا مدیران موسسات بیمه باشند. همچنین واگذاری
نمایندگی به این اشخاص و اشتغال به دلالی از طرف آنان ممنوع است .
ماده ۶۵ – در صورتی که به حکم دادگاه مسلم شود که ورشکستگی موسسه بیمه
به علت تقصیر و تقلب مدیر یا مدیران بوده است در صورت عدم تکافوی دارایی
موسسه متضامنا مسئول پرداخت طلب بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق
آنان خواهند بود.
ماده ۶۶ – عرضه بیمه جز به وسیله اشخاص زیر ممنوع است :
۱ – موسسات بیمه .
۲ – نمایندگان بیمه .
۳ – دلالان رسمی بیمه .
تبصره – هر کارمند یا نماینده بیمه که اقدام به عرضه بیمه نماید باید
دارای کارت شناسایی از طرف موسسه بیمه مربوط باشد. نام دلال رسمی یا
نماینده بیمه وسیله او عرضه شده است باید در بیمه نامه ذکر شود.
ماده ۶۷ – موسسات بیمه و نمایندگان و دلالان رسمی بیمه مسئول جبران
خساراتی می باشند که در اجرای وظایفشان به سبب تقصیر و یا مسامحه آنها یا
کارکنانشان به دیگران وارد آید.
ماده ۶۸ – پروانه دلالی رسمی بیمه به وسیله بیمه مرکزی ایران صادر
خواهد شد و آیین نامه دلالان رسمی بیمه به پیشنهاد بیمه مرکزی ایران به
تصویب شورای عالی بیمه خواهد رسید.
ماده ۶۹ – هر موسسه بیمه در رشته یا رشته های معینی که پروانه بیمه
ندارد راسا و یا به وسیله نمایندگان خود قبول بیمه نماید مکلف به جبران
خسارت زیان دیده خواهد بود.
تبصره – هر شخص حقیقی یا حقوقی که بدون داشتن پروانه از موسسه بیمه
تحت عنوان نمایندگی بیمه برای هر یک از رشته های قبول بیمه نماید به
مجازات مقرر در ماه ۲۳۸ قانون مجازات عمومی محکوم خواهد شد.
ماده ۷۰ – بیمه های زیر باید منحصرا به وسیله موسسات بیمه ای که بر اساس
این قانون اجازه فعالیت دارند انجام گیرد:
الف – بیمه اموال منقول و یا غیر منقول موجود در ایران .
ب – بیمه حمل و نقل کالای وارداتی که قرارداد خرید آن در ایران منعقد
می شود یا اعتبار اسنادی آن در ایران باز شده است .
ج – بیمه مربوط به کارگران و مستخدمین خارجی به استثنای بیمه عمر و
حوادث شخصی در مدت اقامت در ایران .
د – بیمه مربوط به ایرانیان مقیم ایران .
ماده ۷۱ – کلیه موسسات بیمه که در ایران فعالیت می نمایند باید ۵۰ درصد
در رشته بیمه های زندگی و ۲۵ درصد در سایر رشته ای از معاملات بیمه ای مستقیم
خود را نزد بیمه مرکزی ایران بیمه اتکایی نمایند – بیمه مرکزی ایران مکلف
است با توجه به ظرفیت قبولی هر یک از موسسات بیمه ای که در ایران کار
می کنند تمام یا قسمتی از بیمه اتکایی مجدد سهمیه اتکایی اجباری دریافتی
را در صورت تساوی شرایط به آنها واگذار نماید.
تبصره – آن چه موسسات بیمه به عنوان اتکایی قبول می کنند از شمول این
ماده خارج است .
ماده ۷۲ – نحوه واگذاری بیمه اتکایی اجباری و میزان کارمزد و مشارکت
در سود آن برای هر رشته بیمه به وسیله شورای عالی بیمه تعیین خواهد شد.
ماده ۷۳ – موسسات بیمه که در ایران فعالیت می کنند موظف خواهند بود که
معادل ۳۰% از مازاد سهمیه بیمه اتکایی اجباری از معاملات مستقیم خود را با
همان شرایطی که در خارج بیمه اتکایی می نمایند به بیمه مرکزی ایران واگذار
کنند.
در صورتی که بیمه مرکزی ایران به هر علت از قبول آن استنکاف بنماید
موسسات مزبور مجاز خواهند بود در خارج از ایران بیمه اتکایی نمایند.
انتقال ارز بابت این ۳۰% موکول به ارائه اجازه بیمه مرکزی ایران خواهد
بود.
ماده ۷۴ – موسسات بیمه اعم از ایرانی و یا خارجی که تا تاریخ تصویب
این قانون به موجب مقررات قبلی به ثبت رسیده اند و مشغول فعالیتهای بیمه ای
می باشند برای رشته هایی که در آن فعالیت می کنند احتیاج به کسب پروانه جدید
نخواهند داشت ولی در هر حال موظفند ظرف هیجده ماه از تاریخ تصویب این
قانون وضع خود را با مقررات این قانون تطبیق دهند در غیر این صورت پروانه
آنها لغو خواهد شد. شورای عالی بیمه می تواند با توجه به دلایل و مقتضیات
این مدت را یک بار تمدید نماید.
ماده ۷۵ – موسسات بیمه که در ایران کار می کنند عضو سندیکای بیمه گران
ایران شناخته می شوند اساسنامه این سندیکا به وسیله بیمه مرکزی ایران با
جلب نظر اعضای سندیکا تدوین می شود و حداکثر ظرف شش ماه پس از تشکیل بیمه
مرکزی ایران به تصویب شورای عالی بیمه خواهد رسید.
ماده ۷۶ – موسسات بیمه که در ایران فعالیت می نمایند ملزم به رعایت
دستورات بیمه مرکزی ایران که در حدود این قانون و آیین نامه های اجرایی آن
صادر می شود خواهند بود.
ماده ۷۷ – کلیه قوانین و مقررات مغایر با این قانون از تاریخ تصویب
این قانون ملغی است .
قانون فوق مشتمل بر هفتاد و هفت ماده و ده تبصره پس از تصویب مجلس سنا در
تاریخ روز شنبه ۲۹/۳/۱۳۵۰ در جلسه فوق العاده عصر روز یکشنبه سی ام خرداد
ماه یک هزار و سیصد و پنجاه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی

روزبه عبادی نمین کد۹۷۷ بیمه آرمان

شماره تماس ۰۹۱۱۸۰۳۹۲۸۳

چند روز قبل از اتمام اعتبار بیمه نامه

برای خواندن مقاله قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری کلیک کنید