مقدمه: باتوجه به هزینه های بالای مراقبت های بلند مدت همگانی در سالمندی و چالش برانگیز بودن بحث تامین مالی آنها برای اکثر کشورها, این مقاله قصد دارد تا با بررسی کشورهای پیشرو در این زمینه راهکارهایی برای کشور ایران ارایه دهد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تطبیقی با استفاده از مرور حیطه ای بوده و به بررسی شواهد مرتبط با تامین مال بیمه خدمات مراقبت بلندمدت در کشورهای منتخب و در شش بعد نوع بیمه, نوع عضویت, نرخ مشارکت/حق بیمه, معیارهای شمولیت برای پوشش, دامنه خدمات تحت پوشش, و نهایتا سهم فرانشیز بیمه شدگان از طریق بررسی مطالعات موجود در پایگاه داده های اطلاعاتی علمی پرداخت. یافته ها: یافته ها در شش کشور مورد بررسی نشان داد که بیمه مراقبت های بلند مدت نیازمند حمایت بخش دولتی بصورت کامل یا بصورت ترکیبی با بخش خصوصی می باشد. همگامی این بیمه با پوشش بیمه پایه, اجباری بودن آن, ترکیب تامین مالی دولتی و فردی (کسر از حقوق مستقیم یا مالیات) و وجود سهم مشارکت محدود بیمار برای دریافت خدمات در تمامی این کشورها مشاهده شد. نوع پوشش یا به صورت همگانی یا تنها برای افراد سالمند تعریف شده است و نهایتا دامنه خدمات در این بیمه ها بر اساس میزان وابستگی, زمان مورد نیاز و مکان دریافت خدمت سطح بندی می شود. نتیجه گیری: در همه کشورهای مطالعه شده, پوشش بیمه اجباری برای مراقبت های بلندمدت طراحی شده بود که امکان برقراری یارانه متقاطع را فراهم سازد. تجمیع و کاهش پراکندگی منابع و گسترش صندوق انباشت ریسک یکپارچه, پیش نیاز مهم برای طراحی بیمه مراقبت های بلندمدت در ایران است. اجرای دقیق قانون مبنی بر الزام بیمه های تکمیلی به صرفا پوشش خدمات خارج از بسته بیمه پایه و بازطراحی دو بسته بیمه پایه و تکمیلی, برای تعیین آنچه در قالب بسته بیمه مراقبت های بلندمدت قابل تعریف است یک ضرورت است.